Dit is een niet alledaags verhaal. Zij is een bijzondere maatschappelijk gedreven vrouw en wordt op zeer jonge leeftijd gevraagd een politieke partij te vertegenwoordigen in het openbaar bestuur. Na een decennium te hebben gefunctioneerd in deze rol besluit zij een volgende stap te zetten in haar carrière. Toen zij indertijd full time ging werken in het openbaar bestuur heeft zij haar studie afgebroken. De combinatie openbaar bestuur en studie was niet mogelijk.
Zij is een millennial met een heel bijzonder curriculum vitae, dat opgebouwd is uit twee componenten: middelbare school en tien jaar ervaring in het openbaar bestuur. In die tijd houdt zij zich bezig met economie, sociale- en financiële zaken. Zij is op deze terreinen medeverantwoordelijk voor het opstellen van wet- en regelgeving. Om dit goed te kunnen doen heeft hij in al die jaren intensief contact gehad met verschillende groepen in onze samenleving. Zij is dus gepokt en gemazeld in het openbaar bestuur. Kortom, een dijk van een ervaring en dat op zo’n jongen leeftijd. Althans, zo lijkt het.
Zij schrijft haar zelfanalyse en verdiept zich in haar persoonlijkheid, talenten en drijfveren. Ze heeft een open karakter, kan goed luisteren en haar uitmuntende analytische vermogen zorgt ervoor dat zij situaties en mensen snel doorziet. Zij wil graag bijdragen aan het beter laten functioneren van organisaties en bedrijven in de publieke of private sector. In haar tijd in het openbaar bestuur heeft zij contacten onderhouden met de beslissers van diverse publieke en private organisaties. Zij is dus gewend op het hoogste niveau te opereren, de boardroom is haar werkterrein geweest. Haar ambitie is dat zij impact wil maken op de ontwikkeling van de organisatie waar zij wil gaan werken.
Op advies van haar consulent bij Van Ede & Partners gaat zij zich oriënteren op een mogelijke rol in organisaties en bedrijven, waarin zij door haar analytische vaardigheden beleid kan maken in haar belangstellings- én ervaringsgebieden: sociale zaken, economie en financiën. Zij stelt een netwerkplan op en heeft diverse gesprekken met leidinggevenden en eindverantwoordelijken van een keur van maatschappelijke en private organisaties. Tijdens deze netwerkgesprekken blijkt dat haar ervaring in het openbaar bestuur én haar talenten ten volle worden onderkend. Zij wordt beschouwd als een high potential. Ook blijkt dat haar achtergrond in het openbaar bestuur wordt beoordeeld als zeer relevant, maar ook wordt duidelijk dat het gemis aan academische vorming een mogelijke belemmering zou kunnen zijn om een impactvolle positie te kunnen innemen. De paradox is dat zij op topniveau heeft gefunctioneerd in het openbaar bestuur zonder academische vorming en dat deze academische vorming als een noodzakelijke en inhoudelijke voorwaarde wordt gezien om op niveau in organisaties en bedrijven te kunnen functioneren.
Na ampel beraad met haar consulent besluit zij niet te gaan werken, maar te gaan investeren in haar toekomst door alsnog te gaan studeren. Het is even slikken. Tien jaar van haar leven op topniveau functioneren in het openbaar bestuur is niet ‘voldoende’ om in organisaties of bedrijven te gaan werken. Zij heeft geen spijt van haar tijd in het openbaar bestuur, want zij heeft mooie en nuttige zaken kunnen doen en een dijk van een ervaring opgedaan. Ervaring die in de toekomst, als zij afgestudeerd is, haar diverse mogelijkheden gaat geven op een impactvolle baan. Inmiddels vliegt zij door haar studie heen en is aan het nadenken waar zij na haar studie wil gaan werken. Ooit was zij de jongste in het openbaar bestuur, nu is zij de oudste in de studiebanken. Investeren in de toekomst!