Wil je écht verandermanager worden? Of is dat eigenlijk een metafoor?

Wil je écht verandermanager worden? Of is dat eigenlijk een metafoor?

Mijn eigen loopbaan gaat alle kanten op: van defensie naar voedingsmiddelen en van een staal-en-constructie naar projectontwikkeling. En nu begeleid ik mensen in hún loopbaan. Het klinkt alsof ik van het één in het ander ben gerold. Toch heb ik altijd bewuste keuzes gemaakt. Je hoeft geen plan te hebben om de regie te voeren over je loopbaan. Hoe werkt het wel?

Regie betekent in mijn ogen niet: op je 25e een pad uitstippelen en dat tot je pensioen bewandelen. Daar geloof ik niet in. Het gaat erom dat je jezelf de juiste vragen stelt bij kansen die voorbij komen en de stappen die je neemt. Dat je op zoek gaat naar de diepere reden, naar je verlangen achter je verlangen. Of waarom je niet doet wat je wel zegt te willen. Wat houdt je tegen?

Dat iets moeilijk is of lastig, is vaak het argument. Maar daar kun je veel tegenover stellen, zoals moeite doen en discipline tonen. De vraag is dus: waarom breng je dat niet op? Hoe graag wil je het écht? Achter ‘moeilijk’ of ‘lastig’ zit altijd meer. Angst om te falen bijvoorbeeld. Om te moeten constateren dat wat je altijd wilde, in de praktijk tegenvalt. Of dat je er niet goed genoeg in bent. Dat wat maakbaar leek, breekbaar blijkt. Terwijl je als je iets niet probeert, lang tegen jezelf kan blijven zeggen dat je het ooit nog eens gaat doen.

Die vraagstukken fascineren mij. Waarvoor komen mensen hun bed uit? Waarom doen ze wat ze doen? Hoe maken ze keuzes? Die nieuwsgierigheid loopt als een rode draad door mijn eigen loopbaan. En drijft mij ook nu weer bij Van Ede & Partners.

Ik hoor vaak vergelijkbare plannen. Ik wil verandermanager worden, bijvoorbeeld. Het interessante is dat al die verandermanagers in spe met eenzelfde soort redenering komen: het geeft ze een gevoel van vrijheid dat ze weer weg kunnen. Omdat ze zich na een tijdje gaan vervelen. Mijn vraag is dan: is weggaan dan de oplossing? Waar komt die verveling vandaan? Als je je die vragen niet stelt, heb je volgens mij geen regie.

En waarom verandermanagement? Wat maakt dat je dat wil? Er zijn mensen die ervoor gemaakt zijn. Die op hun best zijn in organisaties die nog nét niet kantelen. Die gedijen bij die spanning. Als je ze dat beeld voorhoudt, gaat alles aan. Begint het te tintelen. Bij anderen gebeurt er niets. Die hopen vaak diep van binnen dat ze in die grote veranderingen ergens een keer op hun plek terechtkomen.

Veel cliënten komen hier in een turbulente tijd waarin verandermanagement metaforisch is voor hun positie. Ze zoeken vooral iets wat ze misschien zelf zouden moeten doen: veranderen. Zoals cliënten die een bed & breakfast willen beginnen in Frankrijk, zich zouden moeten afvragen: waarom wil ik weg? Is dit nodig om opnieuw te beginnen? En kandidaat-mindfullnesscoaches of ze niet eigenlijk zelf meer aanwezig willen zijn. Soms praat iemand over zo’n stap en dan geloof ik het meteen. Maar regelmatig denk ik: het gaat over iets anders. Wat is hier de metafoor?

Als je daar doorheen prikt en met elkaar onderzoekt welk verlangen erachter schuilt, kun je weleens tot heel andere plannen komen. Die beter bij je passen. Met als bijvangst: regie op je loopbaan.

Hans Mellink

Is werkzaam bij: