Hajar en Werner

“Met Netwerk 2100 proberen we in de bestuurskamer de blik op het jaar 2100 te richten”, zegt Hajar. “Dat lijkt ver weg, maar mijn generatie gaat dat nog halen. Dit maakt dat wij hier anders naar kijken. Dat we minder de luxe voelen om af te wachten, en nú dingen anders willen doen. Dat vergt ook iets van onze eigen ontwikkeling. Dat we vaardigheden ontwikkelen om anderen mee te nemen in onze visie. Supermooi dat we daar coaching en begeleiding bij krijgen.”

Ze greep die kans met beide handen aan. “Ik wilde werken aan mijn bestuurlijke sensitiviteit en tegelijkertijd vertrouwen in mezelf opbouwen. Het is nogal wat om als 23-jarige zo’n bestuurskamer in te komen, waar de gemiddelde leeftijd 50+ is en mensen niet per se op je lijken, en daar aandacht te vragen voor je veranderagenda.”

Ik had moeite met vragen stellen, omdat ik dan kwetsbaarheid moest tonen.

Haar reflex: “Ik was altijd als een malle dossiers aan het lezen, om maar niet te laten weten dat ik misschien iets niet wist. Totdat mijn coach vroeg: ‘Heb je er weleens over nagedacht wie je om hulp kan vragen?’ Het klinkt zo simpel, maar dat was nog nooit bij me opgekomen. Ik had moeite met vragen stellen, omdat ik dan kwetsbaarheid moest tonen. Dat zag ik als zwakte. Maar nu zie ik dat het juist een bron van moed is.”

Dat inzicht was voor haar heel lonend: “Ik heb allerlei deskundigen uit mijn netwerk om input gevraagd, onder wie gevestigde bestuurders uit het Netwerk 2100. Fijn om te merken hoe bereidwillig iedereen is. En het geeft me vertrouwen en rust. Waardoor ik nu al merk dat ik meer impact maak.”

Hajar Yagkoubi

Ook Werner plukt de vruchten van de coaching en workshops die hij kreeg. “Tijdens de individuele gesprekken stonden we onder andere stil bij de vraag: hoe kom ik ondanks mijn volle schema tot ‘wijsheid’, tot een diepere mentale rijpheid? Hoe geef ik meer ruimte aan mijn intuïtie? Want zeker als je het druk hebt, loop je risico dat je zaken niet in je opneemt of aan elkaar verbindt. Dan word je wel ouder, maar niet wijzer.”

Ter illustratie deelt hij een ogenschijnlijk onbeduidende maar voor hem levensveranderende ervaring. “Toen ik een halfjaar in Zuid-Korea studeerde, liep ik elke ochtend langs een oude dame die karton verkocht als aanvulling op haar pensioentje. Het was bloedheet en er hing een deken van smog in de stad. Maar anders dan ik kon deze dame zich niet terugtrekken in een goed geventileerd gebouw. Toen vroeg ik me af: hoe kan ik aan mezelf uitleggen dat zij, die nauwelijks heeft bijgedragen aan klimaatverandering, daar meer last van heeft dan ik? Een goed antwoord heb ik daar nog steeds niet op, maar sindsdien zie ik het als mijn plicht om me in te zetten voor generaties elders en generaties later. Wat misschien niet was gebeurd als zij mij toen niet was opgevallen.”

Het gaat erom dat je kunt ontvangen, dat je aangeraakt wordt.

Die sensitiviteit voor zijn omgeving wil Werner vasthouden. “Ik vind het belangrijk om receptief te zijn voor wat er om mij heen gebeurt, en om wat ik opvang ook te doorleven. Het gaat erom dat je kunt ontvangen, dat je aangeraakt wordt. Ik ben ervan overtuigd dat dit je een completer persoon maakt, en dat het helpt om ook anderen aan te raken.”

De begeleiding van Van Ede & Partners heeft hem hierin een stap verder gebracht. “De diepgang van de gesprekken, de veilige omgeving waarin alles kon worden benoemd en elke gedachte werd afgepeld, was voor mij heel waardevol. Het heeft mij onder andere geleerd mijn eigen gedachteprocessen meer ruimte te geven en ontvankelijker te zijn voor de energie van anderen. En ik merk dat dit mij helpt om beter verbinding te maken.”